 De vlucht van Flores naar Bali is net zo bijzonder als de incheck-procedure. Hoezo safety-briefing? Wij storten bijna nooit neer... De zenuwen zijn echter snel vergeten wanneer we onder ons kijken,en daar de meest prachtige vulkanen, berglandschappen en kustlijnen zien. De mooiste vlucht die we ooit gemaakt hebben! Een beetje opgelucht zijn we echter wel na de veilige landing, en zetten meteen koers naar Legian (vlakbij Kuta) om daar neer te strijken in een relaxed guesthouse.
 De dagen daarop werken we de internetsite flink bij en doen verder niets behalve relaxen en lekker eten. Hoewel het plan eigenlijk was om nog een paar dagen naar het noorden van Bali te gaan, zijn we op het vliegveld van Flores gek gemaakt met verhalen over duiken met manta's in het oosten van Bali. Tja, ze waren zo mooi he... Dus, de beslissing is snel genomen en we vertrekken met een busje naar het plaatsje Sanur. We denken vanuit hier het makkelijkst en goedkoopst te kunnen duiken, maar we hebben al snel door dat Sanur niet echt iets voor ons is. Veel te veel dure resorts, die overigens grotendeels leeg staan door de onlangs uitgebroken vogelpest (in een heel ander deel van Bali, maar de meeste reizigers laten zich hier toch door afschrikken). We worden dan ook belaagd door de vele souvenirwinkel-eigenaren die ons uiteraard alleen maar even hun winkel willen 'laten zien'.
 De volgende dag pakken we de boot naar het kleine eilandje Lembongan, een uurtje varen van Bali. Vanuit hier kunnen we prima op zoek naar manta's onder water, in een heel wat relaxtere sfeer. We doen meteen even navraag bij de duikclub wanneer ze gaan duiken bij Manta Point; dan kunnen we eerst nog even relaxen en dan... Maar het lot bepaalt anders: door de vele stromingen rond het eiland en Manta Point kun je er maar een paar dagen per maand veilig en rustig duiken, en laat een van die dagen nou net morgen al zijn! Aangezien de volgende kans pas ruim een week later is besluiten we er voor te gaan.
Om 7.00 uur 's morgens passen we de duikpakken (twee over elkaar heen omdat het water zo koud schijnt te zijn) en vertrekken we met de boot naar Manta Point. Wanneer we ons in het water laten vallen is dat even schrikken: 21 graden is inderdaad redelijk frisjes... De duikspot valt eerst even tegen; er is weinig echt mooi koraal en het zicht is niet super. Logisch: manta's eten plankton en houden zich dan ook het liefst op in water met stroming waar inderdaad iets minder zicht is. En ons wachten en bibberen onder water wordt beloond: na een half uur verschijnt er een grote zwarte vlek in de verte die steeds dichterbij komt... en uiteindelijk recht op ons af zwemt! Prachtig hoe dit enorme beest op het laatste moment van richting verandert en net langs je heen vliegt/zwemt!
 Helaas bleef het bij deze ene manta, maar zo dichtbij... geen spoor van teleurstelling! De tweede duik van de dag heeft als doel de mula mula (maanvis) te spotten. Deze enorme vissen kunnen wel 4 meter groot worden, zijn rond (vandaar de naam) en hebben hele gekke vinnetjes aan de boven- en onderkant van hun lichaam in plaats van aan de zijkanten. Ze leven normaal op 60 meter diepte, maar komen gedurende enkele maanden per jaar met de koudere stromingen mee naar ondieper water (30 meter), waar je ze kunt zien. Wij hadden nog nooit van deze beestjes gehoord, maar als we hier toch zijn... Dikke pech voor ons dit keer. Doordat een jongen uit onze groep eerder door zijn lucht heen was dan wij, moesten we wat eerder naar boven. En de groep die nog even onder water bleef, heeft de mula mula uiteraard net na ons gezien... Balen! Maar al met al een mooie dag.
De volgende dag voelen we ons niet optimaal en relaxen dan ook maar een beetje aan het strand (ja, we weten het: er zitten steeds meer relaxdagjes tussen!). Na lang twijfelen besluiten we de volgende dag terug te gaan naar Legian en dus niet nog meer duiken te maken. We gaan bij het zwembad van een mooi hotelletje liggen en komen daar alleen nog vandaan om souvenirs te kopen en lekkere dingen te eten. De energie is nu echt bijna op! Op de laatste avond wil Joris nog een keer lekker goedkoop naar de kapper, alwaar we op de valreep nog een wijze les leren: je hoeft niet altijd de aller-goedkoopste optie te nemen... Afijn, goedkoop bleek duurkoop waardoor kapper nummer 2 de schade weer moest herstellen en de haartjes een stuk korter dan gepland uitvielen. De french manicure die Jessie in de salon van kapper nummer 1 aandurfde bleek ook al geen groot succes. Toen de assistente van de kapper de nagels in een wel heel vreemde vorm begon te vijlen en vervolgens de tipp-ex tevoorschijn haalde, volgde al snel het besluit deze professionele behandeling tussentijds te staken.
 Op 11 september genieten we nog een laatste ochtend van de zon aan het zwembad, om vervolgens een vlucht naar Kuala Lumpur te pakken. Hier worden we opgehaald door Walter, die samen met zijn vrouw van hun enorme villa een bed & breakfast heeft gemaakt. Hier genieten we een avondje van de meest luxe kamer die we tijdens de hele reis hebben geboekt, om de volgende ochtend na een heerlijk ontbijt weer teruggebracht te worden naar het vliegveld. Weer naar Bangkok, de vierde thaise stempel in het paspoort deze reis! Daar komen we vroeg aan en slaan nog even de laatste souvenirs in. En na een thaise curry en een heerlijke massage kunnen we de ogen dicht doen voor de aller-, allerlaatste nacht van onze reis.
 13 september 2007: na een lange zit komen we aan op Dusseldorf. Hier worden we opgehaald en onthaald met vers gebakken appeltaart, bloemen en een grote zak drop. Twee uurtjes later rijden we Deventer binnen, waar zo op het eerste gezicht helemaal niets lijkt veranderd. Na even zoeken vinden we ons nieuwe huis voor de komende maanden, en worden we opnieuw onthaald door bibberende familieleden in de tuin, die slingers, ballonnen en klomp-sloffen hebben aangerukt. Leuk om iedereen weer te zien! Maar nu even afwachten hoe Nederland weer gaat bevallen... |
