De trein van Beijing naar Lhasa

Wat achtergrond informatie over de nieuwe Qinghai-Tibet spoorlijn
Met een aantal jaren aan voorbereiding is de Chinese regering in 2001 begonnen met de aanleg van het laatste stuk spoorweg naar Lhasa (Tibet). In juli 2006 was deze spoorlijn officieel klaar voor de eerste passagiers. Deze spoorlijn van Golmud naar Lhasa gaat voor meer dan 80% over een hoogte van 4000 meter (Tibetan plateau).  Om op deze hoogte een trein te kunnen laten rijden hebben de Chinezen een aantal technische hoogstandjes moeten gebruiken: 

- Traject van Golmud (2800 m) naar Lhasa (3700 m) over 960 km
- De trein gaat over de Tangula pas. Deze pas heeft een hoogte van 5072 m. Hier is dan meteeen het hoogste station
  ter wereld.
- De hoogste tunnel ter wereld: 5010 m
- 675 bruggen met een totale lengte van 160 km
- Op de Tibetaanse vlakte bevat de lucht 35 - 40 % van de hoeveelheid zuurstof op zeeniveau en is er daarom extra
  zuurstof voorziening ter voorkoming van hoogteziekte
- Speciale diesel locomotieven voor deze hoogte
- Een groot deel van het traject is in semi permafrost; dit houdt in dat de grond in de zomer modderig is en 
  in de winter bevroren. Om dit op te lossen wordt de grond kunstmatig bevroren gehouden.

^{Traject Golmud - Lhasa}
Er waren geruchten dat er problemen waren met het traject, maar ondanks dat wilden wij natuurlijk graag met deze trein naar Lhasa!

Onze treinreis (21/10/2006)
Na iets te lang in een internet cafe gezeten te hebben komen we gestressed aan in ons hotel om onze spullen op te halen om richting Lhasa te gaan. Gelukkig weet de service desk van ons hotel in Beijing ons net op tijd te vertellen dat we echt niet naar station Beiijng moeten gaan maar naar station west. Dus in plaats van de metro nemen we toch maar de bus naar het station! Aangekomen op het station Beijing West mogen we genieten van de eerste klas tickets die we hebben gekocht. Vanwege het hoogte verschil hebben we ervoor gekozen om softsleeper tickets te kopen in plaats van hardsleeper. Voor de softsleeper is een echt waitinglounge aanwezig: niet verkeerd dus!

De trein is echt nieuw en ziet er een stuk beter uit dan de treinen van de Trans Mongolie Express. We hebben onze eigen Tv's en zelfs zuurstof aansluitingen. Jammer dat er alleen maar zenders in het chinees zijn. Onze coupe delen we met twee aardige Chinezen die voor zaken in Beijing waren. Voordeel is dat ze een beetje Engels kunnen en wij dus weer onze Chinese taal kunnen verbeteren.


^{Onze luxe coupe!}

De eerste nacht hebben we goed kunnen slapen, de bedden zijn van de soft sleepers zijn net iets breder dus dat ligt lekker. Na aankomst in Xian gaan onze medereizigers eruit en hebben we de coupe voor onzelf. Dit blijft zo totdat we in Lhasa zijn!

Met een snelheid van ongeveer 160 km/uur verlaten we Xian en verandert de omgeving enorm waarbij zelfs de smog minder wordt. We gaan door een heuvelachtig gebied en na elke tunnel hebben we weer een nieuw mooi landschap. Maar langzamerhand komen we steeds hoger en zien we het landschap veranderen van mooi groen naar kaal en maanachtig.

In de buurt van Xian	Het wordt al kaler	En nog kaler!

In de tweede nacht om half zes stopt de trein voor Golmud en worden de locomotieven verwisseld voor degenen die gemaakt zijn voor de hoge vlaktes. Omdat dat een aantal mensen uitstappen is het een beetje onrustig, maar natuurlijk slaapt Jessie (met oordoppen) door dit alles heen!

Na Golmud begint dus het nieuwe stuk spoorlijn naar Lhasa. Mat een snelheid van 65-100 km/h ploegt de trein naar boven. Dit is goed te merken aan de oren, maar dit is ook te zien aan de bisquit verpakking.

Zal dit in he hoofd ook zo zijn?	De eerste sneeuw toppen

Na het hoogste punt (5072m) te hebben gehad beginnen we wel het hoogte verschil te merken. We zijn allebei wat duf en hebben weinig energie. Maar gelukkig wordt dat wel minder zodra we aan de zuurstof zitten. Dit zijn echter wel vervelende buisjes die je in je neus moet steken. Ze blazen wel heel droge lucht in je neus waardoor die weer verstopt raakt.

Na het hoogste punt komen we over een aantal vlaktes die steeds weer afwisselend zijn. Veel vlaktes zijn helemaal besneeuwd maar een aantal zijn weer kaal en groeit er bijna niks. De meeste zijn beschermd natuur gebied waar bruine beren, paarden, geiten, schapen, adelaars, yaks en tibetaanse antilopen leven. We hebben ze allemaal gezien behalve de bruine beren.

Een van de mooiste stukken onderweg is het Nam Tso meer. Dit lichtblauwe meer is omringd door witte besneeuwde toppen en is het hoogste zoetwatermeer ter wereld op 4718 meter hoog.

De tweede dag gaan we weer wat eten in de restauratie wagon. Helaas is het menu alleen maar Chinees en kan de bediening geen Engels. Gelukkig is er een Engels stel waarvan zij redelijk chinees spreekt. Het blijkt dat er alleen maar varken is voor het eten met een soort groenten. Zelfs met een chinees sprekende vertaler is er nog een vertaal probleem en hebben we zo ineens acht helpende chinezen om ons heen. De kok heeft hier een mooie oplossing voor en komt de groenten ons maar tonen. De keuze is dus:

-varken met bleekselderij
-varken met een niet te definieren groenten
-varken met kousenband
-enz enz....en groenten natuurlijk!!

Maar uiteindelijk hebben we wel een heerlijke maaltijd gehad!

Rond tien uur 's avonds komen we aan in Lhasa, redelijk vermoeid maar zeer voldaan van een echt hele mooie reis.