Zaterdag 25 november: aankomst Guilin om 15.30 uur. Toch een ritje van 18 uur geworden, terwijl we hadden begrepen dat het 'slechts' 15 uur zou zijn. Nou ja, wat maken die paar uurtjes nog uit...
Guilin en Yangshuo (een uurtje van Guilin verwijderd) zijn beroemd om hun karstgebergte: een soort van 'steenpuisten' die overal en nergens in het gebied staan. Guilin trekt de meeste Chinese toeristen, die dan vervolgens een dagtripje naar Yangshuo maken. Wij als westerlingen gaan echter gelijk naar Yangshuo: leuk klein stadje, gezellig en goedkoop!
 Maar voordat we op de bus stappen, vindt Joris het ineens hoog tijd om naar de kapper te gaan. Voor 2 hele euro's mag hij op de kapperstoel plaatsnemen en wordt hij bewerkt. Uitslag: goed kort, en wel erg kort boven de oren. Chinese mode wellicht, om het daar kaal te scheren...? Omdat ook de behandeling van Niall (Ierse jongen) wat vreemd is (nadat de kapper in opleiding er niks van bakte nam Joris' kapper het bij hem maar even over), besluit Jessie dat er hier zeker niemand aan haar haartjes mag komen!
De aankomst in Yangshuo is meteen al goed: voor de geweldige prijs van 6 euro per nacht krijgen we bij Bamboo Inn een mooie kamer met tv, dvd-speler en een badkamer met bad en een raindance! Alleen daarom al wil je hier langer blijven...
Met gehuurde fietsen hebben we de omgeving 2 dagen verkend. Ging in het begin niet helemaal zoals gepland: doordat we de afslag voor de 'lokale' weg hadden gemist, moesten we het eerste stuk over de druk bereden grote, geasfalteerde weg rijden. En gezien de verkeersregels hier (die dus niet bestaan) rijdt dit niet erg relaxed. Dieptepuntje: door een donkere tunnel rijden, waar uiteraard niemand zijn lichten aandoet... Dan wil je wel even een tandje harder rijden!!
De rest van de rit was prachtig. Je fietst hier tussen de rijstvelden (helaas al wel kaal), boomgaarden (vooral mandarijnen) en groentetuintjes waar mensen aan het werk zijn. In het hoogseizoen zal het hier wel druk zijn met toeristen, maar nu waren we zowat de enigen.
 De volgende dag zijn we eerst naar Moon Hill gefietst, een berg met een gat erin die volgens de Chinezen op de volle maan lijkt. Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht op de omgeving. De weg die wij verder wilden volgen hield helaas ineens op. Of eigenlijk: doordat ze een brug aan het bouwen waren was de hele weg in een grote modderpoel veranderd. Na het dorpje drie keer te hebben rondgereden (de mensen zullen ons wel rare buitenlanders hebben gevonden...) besloten we dat er echt geen andere weg te vinden was en zijn we maar een stukje teruggereden. De rest van de route was anders dan de dag ervoor maar net zo prachtig: hier reed je echt aan de voet van het karstgebergte.
Na een relaxdagje hebben we de bus gepakt naar Yangdi Town om vanuit daar te gaan wandelen naar Xingping; een route langs de Lijiang rivier van zo'n 5 a 6 uur. Tijdens de route moest je een aantal keer het water oversteken met een pontje. Omdat de plek van het tweede pontje niet overeenkwam met ons kaartje, hebben we de schreeuwadviezen van de lokale Chinezen (ja ze schreeuwen altijd van alles tegen je!) in de wind geslagen en deze niet genomen. We dachten, er komt zo wel weer een andere... Nou, niet dus! We hebben de rivier daarna niet meer gezien, maar hebben de mooiste wandeling tot nu toe dwars door de bergen gemaakt! En extra leuk was natuurlijk, dat hier helemaal geen toeristen komen. Het was duidelijk dat sommige mensen hier nog nooit een blanke hadden gezien. Een kind durfde zelfs niet achter de rug van zijn opa vandaan te komen om ons te bekijken! Verder zijn we heel veel vriendelijke mensen tegegekomen, die het leuk vonden om hun engelse woordenschat (die bestaat uit het woord 'hello') op ons te oefenen. En met handen en voeten werd ons duidelijk gemaakt dat we de mandarijnen uit de boomgaard uiteraard gewoon mochten pakken als we daar trek in hadden.
Vanuit Yangshuo hebben we de bus weer terug gepakt naar Guilin, om daar te gaan souvenirshoppen. We wilden heel graag wat persoonlijke chinese kalligrafie laten maken. Nou, zo makkelijk is dat niet wanneer niemand een woord engels spreekt! Uiteindelijk heeft het ons heel wat dagen gekost om te bedenken wat we precies wilden (grootte, kleur, teksten, soorten stof etc.) en om mensen duidelijk te maken wat er van ze verwacht werd. We hebben het toen maar in stapjes opgelost: eerst zorgen dat ze lege rollen op maat hadden gemaakt (toen dachten ze nog dat we zelf artiesten waren) om ze daarna te laten beschilderen. Het resultaat: niet 100% zoals we het hadden verwacht, maar desalniettemin erg mooi. We nodigen iedereen dan ook van harte uit om ze over een maandje of 6 bij ons thuis te komen bewonderen...
 En natuurlijk niet te vergeten: de verjaardag van Jessie in China! 28 jaar maar liefst. Helaas zaten we niet in een warm, gezellig oord, maar in een saaie stad zonder medereizigers en 16 graden en bewolkt. De cadeaus maakten echter veel goed (een prachtige grote tekening van de omgeving en een - helaas - lekkende theebeker) en het diner nog meer: sushi! In een echte Japanse sushibar met lopende band hebben we ons volgepropt met de heerlijkste hapjes voor de belachelijke prijs van 8 euro (samen, inclusief drankjes). Geweldig, die goede wisselkoers!
Vanuit Guilin hebben we op 4 december uiteraard weer een trein genomen; naar Nanning dit keer. Het plan is om daar de visa voor Vietnam te regelen en door te reizen naar warmere oorden. |
