Zondag 1 oktober om 22.00 uur worden we uit het hotel opgehaald door Dimitri, onze reisagent, om ons richting treinstation (een van de vele) te brengen. Vanuit de auto zie je toch ineens hoe groot Moskou eigenlijk is. Wanneer je, zoals wij, alleen met de metro reist, lijkt het allemaal wel mee te vallen. Maar rondom de toeristische attracties wonen in totaal toch wel 10 miljoen mensen! (Overigens schijnen de metro's in Moskou dagelijks zo'n miljoen mensen te vervoeren.)

 
Om 23.25 uur vertrekken we met trein nummer 10, de Baikal Express. Het begin van een reis van 7865 km naar Beijing! We waren al voorbereid op een zeer interessante treinreis, met malafide Mongoolse handelaren etc. Maar dit viel alles mee: geen handelaar te bekennen. Waarschijnlijk is dit wel de trein waar de meeste toeristen in worden gestopt. In ons rijtuig was slechts een coupe bedoeld voor (steeds wisselende) Russen, de rest was toerist. Ook in de tweede klas waren een flink aantal buitenlanders te vinden.
De schok was (bijna) groot toen we onze coupe zagen: wat een luxe!! We hadden voor 1e klas gekozen omdat we geen zin hadden om tussen een stel stinkende, zelfkokende Russen/Mongolen/Chinezen te zitten en niet om de luxe. Maar hier staarden we toch echt tegen een flatscreen tv aan... Oke, toegegeven: de helft van de tijd was er geen ontvangst en de andere helft van de tijd was er slechts een russische (sexy?) zangeres te bewonderen. Maar het is 4 nachten en 3 dagen lang echt een gezellig huisje voor ons geweest.

Omdat we in de trein naar Moskou al aan de noodles waren begonnen (daar bleek niets te eten te halen) hadden we in Moskou maar opnieuw goed ingeslagen. Op zich wel handig, maar in de trein is ook alles te krijgen: van noodles en chips tot candybars, bier, frisdrank en uiteraard wodka. De prijzen zijn best redelijk. In de restauratiewagen kun je een maaltijd krijgen voor zo'n 8 euro. Eten is hier wel een bijzondere ervaring: je weet nooit wat je krijgt... Zo bleek de steak van dag 1 precies hetzelfde als de roasted meat van dag 2: een taai stukje vlees, dat met enig hak- en zaagwerk nog best te eten was. De 'fresh vegetable salad' had dagelijks een andere samenstelling, afhankelijk van wat er nog in de trein aanwezig was... Het was dan ook maar het beste om direct een top 3 van je keuze te maken, want de kans werd met de dag groter dat je eerste of zelfs tweede keuze op was... Maar geeft niks, zo konden we ons aanpassingsvermogen alvast voor China oefenen!

 
Het landschap dat vanuit de trein te zien is, is vrij eentonig: vooral berkenbomen. Doordat het herfst is, zijn de kleuren wel fantastisch. Hele bossen met werkelijk knalgele bladeren. Hier en daar zie je wat vervallen huisjes en grauwe dorpjes; alleen al van de gedachte om hier te wonen wordt je zowat depressief!  De trein stopt dagelijks een paar keer, soms voor 2 minuten, soms voor 15-20 minuten. Dan mag je er uit en kun je wat te eten of drinken kopen bij de babuschka's (moedertjes van Rusland). Hoe verder weg we komen, hoe kouder het ook lijkt te worden. Ter hoogte van Perm zien we op het station dat het buiten 3 graden celsius is. Op dag 3 (3 oktober) valt er zelfs wat natte sneeuw! Dit blijft helaas niet liggen.

Donderdag 5 oktober: aankomst Irkutsk om 9.25 uur. Het tijdsverschil met Moskou is nu 5 uur, met Nederland 7 uur. Het voordeel van een treinreis is dat je je langzaam aan het verschil aan kunt passen, in tegenstelling tot met vliegen. We worden weer door een Dimitri (de russische 'Jan') opgehaald en naar Listvianka gebracht. Dit is een klein dorpje aan het Baikalmeer. In ons reisschema van Tiara Tours staat dat we eerst naar het dorpje Bol'shye Koty zouden gaan, maar er werd verteld dat dit niet doorging omdat de boot niet meer vaart na 24 september. Dat hadden ze ons dus best wel eerder kunnen melden in Nederland. Ook wel jammer was dat we achteraf van andere reizigers hoorden dat zij er wel zijn geweest: gewoon met de bus. Nou ja, achteraf gezien was Listvianka waarschijnlijk toch leuker, want net iets groter. De beloofde homestay was meer een guesthouse, aangezien de eigenaren in de woning ernaast woonden, maar het moet gezegd: een geweldig houten huisje direct aan het meer! We sliepen hier samen met 5 andere Nederlanders.

De eerste dag was het heerlijk weer: door het zonnetje kon je prima met open jas lopen. We schatten de temperatuur op zo'n 7 graden. En wat was Jessie opgelucht door zo'n redelijke temperatuur in Siberie... 's Avonds begon het ineens ontzettend hard te stormen. Iemand zei nog lachend dat de vissen in het aquarium laag zwommen, wat op sneeuw zou duiden... En ja hoor, na een koude nacht (eigenwijs geweest en het kacheltje uit gelaten...) horen we vanuit de kamer naast ons: HOLY SHIT!! En een nachtmerrie kwam uit (voor Jessie dan): sneeuw in Siberie!! Oke, achteraf viel het allemaal mee en was het echt prachtig. En het hoort er natuurlijk ook wel bij: zonder sneeuw geen Siberie. Het was zo'n drie graden onder nul, maar door de wind voelde het wel kouder. Frappant detail: de week daarvoor was het blijkbaar nog 25 graden!

We zijn naar een uitzichtpunt op 700 meter hoogte gelopen, vanwaar het uitzicht op het meer echt grandioos was. In het Baikal museum zijn we nog wat wijzer geworden over het meer: het bevat 20% van het totale zoet water op aarde. De breedte varieert van 27-80 km, de lengte is 636 km. Het diepste punt: 1658 meter!! En het was al zo'n eng idee om in het IJsselmeer te zwemmen met die diepte onder je... De enige zoetwaterzeehond leeft hier, evenals de omul vis die nergens anders voorkomt. En gerookt of gebakken smaakt deze voortreffelijk.
De temperatuur is vrij constant 4 graden, behalve natuurlijk in de zomer en winter, wanneer de bovenste laag verwarmt cq. bevriest. Er schijnen Nederlanders te zijn geweest die hier een alternatieve elfstedentocht hebben geschaatst!



Zondag zijn we opgehaald en eerst langs het Taltsi Openluchtmuseum gereden. Hier kregen we een leuke informatieve tour over de manier van leven van vroeger, maar koud... Hierna zijn we naar Irkutsk gereden, waar we wel in een echte homestay slapen. De heer des huizes spreekt geen woord Engels, maar is desondanks een leuke kerel. De vrouw des huizes kondigde bij thuiskomt direct aan dat ze 's avonds uitgingen, dus een traditioneel dinertje zat er niet in. Voordeel hiervan is dat we tijd over hebben om in een internetcafe uitgebreide verslagen te schrijven...