border border border border
border
 september 2006 - september 2007    - 353 dagen op wereldreis! -   vrijdag 15 augustus 2014  
border border
Limestone Thailand Jessie en Joris
border border
 arrow 
   Home arrow Reisverhalen arrow Noord Laos
border border

Home
Nieuws
Wie zijn wij?
Voorbereidingen
Reisverslagen
Foto album
Contact
Links


Noord Laos
Dinsdag 30 januari: aankomst Vientiane om 5.30 uur. Zul je altijd zien; bijna iedere bus in Laos heeft vertraging, maar onze nachtbus komt 's morgens te vroeg aan... Na fijntjes gewekt te zijn door een karaokevideo met maximaal volume (ondanks de oordoppen zitten we nog direct rechtop in bed) worden we door een tuktuk in het centrum gedropt. En ja, probeer dan maar eens een hotelletje te vinden... Na heel wat nachtportiers te hebben wakker geschud vinden we eindelijk een kamer voor een betaalbare prijs. En wat doe je vervolgens wanneer je in de hoofdstad van Laos bent? Wij hebben in ieder geval 2 dagen in een internetcafe doorgebracht... Erg frustrerend ja, maar het werd echt tijd om onze tickets naar Nieuw Zeeland en Australie te gaan boeken. Bedenken waar je precies heen wilt, hoe lang je er wilt blijven, of je er het geld nog wel voor (over) hebt en natuurlijk de goedkoopste optie vinden... Zonde van de kostbare tijd in Laos maar wel noodzakelijk! Voor de echte fans: hierover hebben wij ons eerste bericht voor het radioprogramma Weg met BNN ingesproken (maandagavond 20.00-21.00 uur op radio 1), wat via de site van BNN nog na te luisteren is.

Tuben langs de barretjesNa de nodige pintransacties (de enige pinautomaat van het land staat in Vientiane) hebben we de lokale bus naar Vang Vieng gepakt, het backpackersoord van Laos. Over dit dorpje doen veel negatieve verhalen de ronde; alle backpackers hier zouden alleen maar voor de tv hangen om oude aflevringen van Friends te bekijken. Onze mening: Friends is hier zeker populair, maar wij hebben er geen last van gehad en de omgeving met het karstgebergte is prachtig! Vijf dagen lang hebben we ons vermaakt met relaxen in een hangmat aan het water (je moet prioriteiten stellen), fietsen, kayaken en tuben. Tuben is eigenlijk niet meer dan je in een binnenband van een tractor met de stroming van de rivier mee te laten dobberen. Onderweg kom je langs allerlei barretjes, waar je met een bamboestok naar binnen wordt getrokken. Gezien de gezelligheid hier en de bijna niet-bestaande stroming halen veel mensen de finish dan ook niet... Trots kunnen we vermelden dat het ons wel is gelukt. Motivatie: het water was zo koud dat we van het hard doorpeddelen nog een beetje warm bleven!
                                                                                                                                         De beste plek!
Na een echte Laotiaanse busrit naar Luang Prabang (nadat we eerst lang moesten wachten tot de bus vol was, kregen we uiteraard weer eens een lekke band), hebben we vanuit daar een boot naar Huay Xai in het westen van Laos gepakt. Reden: de Gibbon Experience! Hierover kun je in een apart reisverslag meer lezen, want een paar zinnen zijn zeker niet voldoende voor dit hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van Laos! De boottocht naar Huay Xai vraagt behoorlijk wat van je zitvlees: 2 volle dagen. Bij toeval hebben we bij het boeken van de tickets de beste dollar ooit besteed: er kon voor wat extra geld wel een stoel voor ons gereserveerd worden. Wanneer je weet dat er maar een paar soft seats in de boot zijn en een heleboel houten bankjes, is deze transactie waarschijnlijk begrijpelijk. Terwijl andere reizigers ruim een uur van tevoren moesten dringen voor een stoel en vaak genoegen moesten nemen met een houten plank zonder beenruimte, kwamen wij net voor vertrek aangekakt om vervolgens in de beste stoelen neer te ploffen. Populair werden we er niet van, maar we zaten toch echt prinsheerlijk... De tweede dag moesten ook wij helaas met minder luxe genoegen nemen. De uitzichten op de Mekong maakten echter veel goed!

Na een paar dagen Huay Xai en de Gibbon Experience zijn we verder gereisd naar Luang Nam Tha in het noorden. Onze chauffeur was duidelijk anders dan de gemiddelde Laotiaan: bij iedere bocht leken de banden iets van het (stoffige en bobbelige) wegdek af te komen... Lekker op tijd kwamen we dan ook aan. Hoewel je vanuit hier mooie trekkings schijnt te kunnen maken, wilden we onze arme voeten toch even wat rust gunnen en zijn we na een dag dan ook verder gereisd. Dit keer lag het tempo weer zoals we gewend waren; een klein rekensommetje leerde ons dat de gemiddelde snelheid (inclusief lekke band en ontelbare stops) op 22,8 km/uur lag. Met de nodige kotsende Laotianen achter ons, een gangpad dat na de lunchpauze ineens volgestouwd bleek met zakken aardappelen en een onderweg gekocht afgehakte hertenkop was het weer een heerlijk ritje.

Nong KhiawNa een overnachting in Nong Khiaw zijn we met de boot naar Muang Ngoi gevaren, een klein dorpje dat alleen over water te bereiken is. Het is een beetje te vergelijken met Don Det in het zuiden van Laos: je hebt er niks, maar de omgeving is prachtig! We hebben ons hier dan ook prima vermaakt in onze hangmatjes (nee, die gaan niet vervelen!). Tijd voor actie was er ook nog; we hebben een prachtige wandeling van een uur of zes gemaakt dwars door de jungle, langs rijstvelden en kleine dorpjes.




Helaas moesten we na drie dagen weer verder. Omdat de boot terug naar Nong Khiaw veel te zwaar beladen was (er kan altijd nog meer bij!) moesten we halverwege een stuk langs de rivier lopen. Het water was even niet diep genoeg... Bij aankomst in Nong Khiaw was de enige bus al weg, en mochten we met een man of 18 (voor nederlandse begrippen zit ie met 8 personen al vol) een tuktuk in. Behalve op de twee banken aan de zijkanten kunnen er uiteraard ook in het midden nog een paar plastic stoeltjes bij. Aangezien deze van het kleuterformaat zijn en ze ook niet echt gemaakt zijn voor de vele bochten in de weg, zakte Joris hier halverwege nog doorheen. Na 3 uur afzien waren we blij dat Luang Prabang weer in zicht kwam...
                                                                                                                                         Kuang Si waterval
Na wat souvenirshoppen en het bekijken van een prachtige waterval met turquoise blauwe poelen waren we bijna door ons maandvisum heen en werd het dus tijd om richting Thailand te reizen. We zouden nog een laatste nachtje in Vang Vieng slapen en vanuit daar door naar Vientiane om de trein naar Bangkok te pakken. Het liep dus even anders... Die avond in Vang Vieng bleek dat het ijsje (of broodje met sla?) onderweg toch niet zo'n goed idee was geweest. Joris heeft de dagen hierna dan ook een innige relatie met het toilet ontwikkeld. Met ook koorts erbij besloten we maar even niet verder te reizen. Gelukkig was het met veel slapen en nog meer ORS-drankjes met 3 dagen over. Een duur buikgriepje was het wel; omdat de visa in het weekend niet verlengd konden worden mochten we samen een boete voor 'overstay' van $60 betalen...

Conclusie: je kunt de verschillende landen slecht met elkaar vergelijken, maar Laos staat absoluut erg hoog in ons favorieten-ljstje!
 
Naar boven Naar boven Naar boven
border borderborder border
     
border
Gemaakt met Joomla!
border
border border
border border border border
border border border border