Wanneer we op vrijdag 18 mei na ruim 3 dagen rijden eindelijk de oostkust in zicht krijgen, rijden we meteen door naar de pier. Eerst even lekker bijkomen op Magnetic Island, liefkozend 'Maggie' genoemd door de Ozzies. Om hier met de eigen camper te komen moeten we flink diep in de buidel tasten, maar voor een paar dagen relaxen op een prachtig eilandje hebben we dat zeker over. Bovendien zegt men dat als je hier geen wilde koala kan spotten, je ze nergens in Australie zal zien. Genoeg reden dus!

Na een oversteek van 45 minuten (voor het eerst dat we hier ergens snel zijn!) kunnen we aan land en rijden we direct door prachtige groene natuur. Wel even wat anders dan de outback... Op de camping is het gezellig: eindelijk ontmoeten we weer eens wat jongeren in plaats van gepensioneerde lokalen in hun veel te grote caravans. 's Avonds is het extra gezellig als we bezoek krijgen van een paar 'wilde' possums, die onze vuilniszak blijkbaar een lekkernij vinden. Grappig: er zijn niet zo veel possums meer in Australie en ze zijn dan ook een beschermde diersoort. In Nieuw Zeeland worden deze beestjes als plaag beschouwd, en vindt niemand het erg als je er per ongeluk (of expres...) over eentje heen rijdt. Je ziet er daar in de berm dan ook duizenden liggen!

Op Maggie vermaken we ons prima met het eiland verkennen en maken we een prachtige wandeling. Tijdens de Forts Walk schijn je de beste kans te maken om koala's te zien, dus we lopend constant rondspeurend door het bos. Helaas, geen grijze bolletjes te zien, totdat ineens... in een boom met een geweldig uitzicht, daar een prachtig beest zit! Aangezien ze 20 van de 24 uur slapen en de overige uren eten, kijkt dit beertje een beetje verstoord op als wij hem uit z'n dromen wekken met onze aanwezigheid. Eerst een oog open, dan de tweede... en dan hebben we waarschijnlijk de fotogeniekste koalabeer ooit te pakken! Absoluut een hoogtepuntje van onze Australie-trip.

Om een zeer frusterende (en zich herhalende) reden verlaten we het eiland eerder dan gepland: het prachtige blauwe water ziet er zo aanlokkelijk uit, maar door de giftige kwallen kun je er niet zwemmen. Grrrr! Weer terug op vasteland zetten we koers richting het Paluma Range National Park, waar we ons bij de Paradise Waterhole installeren. En ja, hier is het werkelijk een paradijsje. Heerlijk gezwommen in het kwallen- en krokodillenvrije water, waar we ook een paar jonge schildpadjes hebben zien zwemmen! De volgende dag is het weer tijd voor een waterval; de Jourama Falls. We hebben er al heel wat gezien deze reis, maar deze was weer een juweeltje. De weg ernaar toe was prachtig, dwars door de suikerrietvelden heen. Eigenlijk mogen we met de huurcamper niet over ongeasfalteerde wegen, maar wat niet weet...

En dan is het tijd weer een stukje landinwaarts te gaan, naar de Atherton Tablelands. Het glooiende landschap hier doet sterk denken aan het noordereiland van Nieuw Zeeland, erg mooi dus. De omgeving doet tropisch aan met de vele bananen- en suikerrietplantages, terwijl je het volgende moment weer dwars door een jungle heen rijdt. En de eerste avond worden we op de bushcamping getrakteerd op een gratis voorstelling van de vele aanwezige vuurvliegjes: we leken wel tussen de kerstbomen te zitten! De volgende dag staat weer in het teken van water. Na vijf prachtige exemplaren (met koud water!) bekijken we voor de verandering nog een oude, diepe krater (het wateroppervlak is 60 meter onder je). Om hier te komen loop je door een stuk bos waar een bordje staat: pas op voor de agressieve cassowary (lokale soort struisvogel). Met grote stok bewapend wagen we het erop, maar komen deze enorme vogel gelukkig (helaas?) niet tegen. 's Middags bakken we pannenkoeken bij Lake Eacham en eindigen de dag bij Lake Tinaroo.

Door thee-, koffie-, avocado- en weer suikerrietplantages rijden we door naar het noorden. Via de 'wetlands' rijden we langs Mareeba naar de Mossman Gorge. Dit kleine, oude stukje regenwoud is een world heritage site, waardoor het veel toeristen trekt. De jungle in Nieuw Zeeland was dat dan wel niet, maar wat ons betreft stiekem wel veel uitgestrekter, rustiger en mooier... Maar goed, we zijn ook wel verwend. Volgende bestemming is Cape Tribulation, wat beroemd is als de plek 'where the rainforest meets the sea'. Dit is een van de weinige plekken op aarde waar dit fenomeen voorkomt, en waar je de mangrovebossen op het strand ziet liggen. Leuk om te zien, ware het niet dat 1) we dit al eerder in Gambia hadden gezien, 2) het regende, en 3) we de zee niet inkonden wegens... juist: kwallen en krokodillen. Een beetje reismoe word je er wel van...
                                                                                                                                                   
Via Port Douglas rijden we naar onze eindbestemming Cairns, waar het de hele dag stroomt van de regen en de voorspellingen voor de komende dagen bar slecht zijn. Hoezo de zonnige oostkust? In Cairns vermaken we ons met rondkijken, internetten, bioscoopje pakken (Pirates of the Caribbean 3 is toch lastig te volgen zonder ondertiteling...) en - uiteraard - het rondshoppen voor de leukste Great Barrier Reef tour. We boeken een snorkeltrip op een zeilboot, perfect voor ons! Het weer lijkt die ochtend mee te zitten, het zonnetje doet z'n best door te breken. Ons geluk is echtervan korte duur... Een groot deel van de dag giet het! Het snorkelen is wel ontzettend leuk, vooral door de vele 'Nemo' visjes (clownsvissen) en de schildpad die we zien! En bij de ontzettend ethisch verantwoorde lunch waarbij de stukken vlees overboord gaan, komen er een paar blacktip reefsharks (rifhaaien) even gezellig buurten. En wie er het meest verbaasd was zullen we nooit weten, maar Jessie sprong ook na de lunch weer gewoon het water in... Toegegeven: toen waren de haaien al wel weer verdwenen. Het eilandje waar we nog even gedropt werden hebben we in wetsuits gekleed bezocht om het nog een beetje warm te houden, maar uiteindelijk was het toch een geslaagde dag!
's Avonds hebben we die in stijl afgesloten bij restaurant Dundee's, waar we een bord met krokodil (wraak!!), emu, kangaroe, waterbuffel en barramundi naar binnen hebben gewerkt.

Ondanks een goede planning leverde de laatste dag nog wat stress op. We hadden voldoende tijd ingepland om de camper uit te ruimen en schoon te maken, alleen hadden we er even niet op gerekend dat we de camping voor onze laatste nacht niet konden vinden... Na half Cairns weer te hebben doorkruist hadden we nog net tijd voor een uitlaad- en schoonmaakactie in recordtempo! De laatste avond alles nog uitgezocht, weggegooid (de campingeigenaars zullen wel blij zijn geweest met 3 dozen vol ongebruikte etenswaren) en ingepakt, waarna we de wekker op 4.30 uur hebben gezet voor een vroege vlucht naar Sydney. Na 10 weken Oceanie, 4600 km in Nieuw Zeeland en 7400 km in Australie is het tijd weer terug te keren naar Azie!