Omdat het hoogseizoen is en er meer mensen van onze boot een kamer zochten in Labuanbajo, moesten we gisteren genoegen nemen met een wat minder luxe kamer. Aangezien 'minder luxe' in dit geval betekende dat de buren in onze badkamer konden kijken en de ratten 's nachts de tassen onderzochten, besloten we snel te verhuizen. In ons nieuwe onderkomen ontmoeten we Reindert en Jessica, met wie we voor de komende vijf dagen een auto inclusief chauffeur regelen. In 3 dagen naar de Kelimutu vulkaan, om dan in 2 dagen weer terug te rijden.
 Dom dom dom: wanneer je te koppig bent om direct van tevoren een reispilletje in te nemen zul je zelf de consequenties moeten overzien... De eerste paar uur van de trip heeft Jessie dan ook door een Vicks inhaler geademd, de chauffeur een paar keer laten stoppen maar gelukkig alles nog net binnen weten te houden. Een goed begin dus, maar 4 gewaarschuwde mensen tellen voor heel veel, dus de rest van deze meest bochtige trip ooit hebben we volledig gedrogeerd doorgebracht. Slaperig, maar niet meer misselijk!
 De eerste stop was het dorp Ruteng. Het is vandaag (17 augustus) officieel onafhankelijkheidsdag. Volgens alle borden en posters sinds 1945, hoewel de nederlandse geschiedenisboeken toch echt aangeven dat ons volkje zich pas in 1947 onder druk van de VN volldig heeft teruggetrokken. Maar ach, wie zijn wij om daar wat van te zeggen?! De 17e is de dag van de officiele bezoekjes en toespraken, maar de dag daarop is die van de feesten. We staan 's morgens vroeg dan ook in het lokale stadion om de traditionele zweepvechters aan te moedigen. Volgens de mensen uit het dorp is het niet echt een competitie, maar met zulke bloederige striemen lijkt het ons toch wel menens.
Via een prachtig groot meer, vele rijstvelden en een lokale arak-brouwerij (soort rijstwijn) langs de weg bereiken we na een heleboel bochten het dorp Bajawa. Nadat we de tassen in een guesthouse hebben achtergelaten rijden we verder naar de Mangaruda Mata Air Panas, de heetwaterbronnen. Stromend helder water van rond de 40 graden celsius, en wanneer de hitte je teveel wordt verplaats je jezelf naar een wat koeler stroompje: genieten is wat we hier doen! Net zoals voor de meeste reizigers in Flores is dit onze enige warme douche op het eiland, dus we blijven liggen totdat we helemaal gerimpeld zijn.
Vanuit Bajawa rijden we de volgende ochtend eerst naar het dorp Bena, een traditioneel dorp met een prachtig uitzicht op de vulkanen in het gebied. De nederlands sprekende dorps-oudste (Yosef: 'ik zal jullie verklaren') vertelt ons van alles over de gebruiken en rituelen die - ondanks de stroom van toeristen in het dorp - nog steeds nageleefd worden. 's Middags rijden we via Green Beach naar Moni, de uitvalsbasis voor de Kelimutu vulkaan. We nemen een kamer in de Bintang Homestay, vernoemd naar het lokale bier waar de indonesische mensen zo trots op zijn. Door de wat koelere temperaturen verkiezen we echter een kop hete thee boven een biertje voordat we ons ietwat vochtige, koude bedje induiken.
 Kwart voor vier de volgende ochtend: de wekker gaat op een haast onmenselijke tijd. Maar ja, wie de zonsopgang bovenop de vulkaan wil zien moet daar wat voor over hebben... Even voor vijven staan we koukleumend te wachten op de zonsopgang. Mmm, die bewolking zou zo toch wel wegtrekken? Nee dus, helaas! Het zou nog 2 lange uren duren voordat we het aquablauwe vulkaanmeer goed konden bekijken, maar die bleek het lange wachten ook absoluut waard. Hadden we toch niet voor niets al die 36.781 bochten (ruwe schatting) genomen... Op Kelimutu liggen drie meren met elk een andere kleur. Het bijzondere is dat deze meren iedere paar jaar van kleur veranderen, wat geen enkele wetenschapper tot nu toe goed kan verklaren. Tijdens ons bezoek keken we uit op aquablauw, cocacola-bruin en koffiebruin (volgens de lokale kenners). Mooi!
Na Kelimutu vallen we uitgehongerd op ons ontbijt aan, om vervolgens een douche te nemen in een waterval. Waarbij we het natuurlijk weer niet konden laten de haartjes te wassen. Blijkbaar viel deze actie toch niet zo goed bij de plaatselijke bevolking onder water, want niet veel later rende iedereen gillend van de jeuk het water uit. Blauwalg? Na deze jeukende opkikker zijn we doorgereden naar Bajawa, om hier weer de nacht door te brengen. Dag vijf was vooral een dag met veel bochten, maar ter onderbreking ook weer vele prachtige rijstterrassen en vulkanen. Het was een heel gedoe om alle foto's uit te zoeken... Eind van de middag zat de laatste bocht en daarmee onze trip erop. Weer terug in Labuanbajo! |
