Op 5 augustus zijn we van Borneo naar Bali gevlogen. De tussenstop in Kuala Lumpur was behoorlijk chaotisch. Air Asia vliegt namelijk op de 'low-cost' terminal, en daar gaat het nou net iets minder georganiseerd dan bij de andere terminals. Maar goed, we hebben het overleefd en zijn dus in Bali aangekomen. Omdat we ook weer terugvliegen vanuit Denpasar hebben we besloten om Bali voor het laatst te bewaren. Dus zijn we de volgende dag direct doorgegaan naar Sengigi-Lombok. Daar gaan we dan een boot regelen naar Flores.
Sengigi is op een of andere manier enorm toeristisch. Vreemd, want het strand is niet erg mooi en verder is er weinig te doen. Wat ze er wel hebben zijn mensen die je iets willen verkopen. Overal waar je komt: op straat, in je guesthouse en zelfs in het restaurant. Maar op het strand is het nog het ergste. Binnen een kwartier zijn er wel 10 mensen langsgekomen die ons een tripje naar de Gili eilanden wilden verkopen en hebben we een dozijn kleden voorbij zien komen. We hadden al bijna een bordje gemaakt met 'No thank you'. Ondanks dat zijn de Indonesiers toch wel heel vriendelijke mensen want bij een 'nee' wilden ze toch altijd nog wel een praatje maken. In het restaurant hebben we een andere tactiek bedacht om de verkoper te slim af te zijn. De verkopers moesten hun hoofd door de heg steken om ons iets te verkopen. Toen ze ons ineens gewapend zagen met een camera schrok dat de meeste wel af en het leverde ons mooie foto's op!
 Omdat de boot naar Flores pas een aantal dagen later weg zou gaan, zijn we die dagen eerst naar Gili Air gegaan. Nou kan je op het strand of bij de reisbureautjes een ticket boeken naar de Gili eilanden. Echter, als je het zelf regelt is het een stuk goedkoper. Dus wij met de bemo (overdekte pickup) naar Bangsal. Als je de Lonely Planet mag geloven dan is dit een van de plekken die je wilt vermijden omdat je daar alleen maar lastig gevallen wordt door (wanna be) verkopers. Uiteraard weer super overdreven. Alhoewel...wij natuurlijk niet op de afgesproken plek werden afgezet. We moesten namelijk nog een paard en wagen naar de haven nemen. Maar na wat onderhandelen betaalde de chauffeur deze voor ons.
Uiteraard werden we ook niet afgezet bij de pier, maar bij een of ander vaag bureautje. 'Ze verkochten daar dezelfde tickets als bij de pier'. We moesten alleen maar een uur wachten. Maar natuurlijk! Uiteindelijk toch maar de tickets gekocht bij de pier dus. Er werd ons gezegd dat we ons wel moesten haasten want de boot ging nu weg! Juist... dat duurde nog een uur omdat de boot nog volgestouwd moest worden met voedsel voor heel het eiland.
Gili Air, een super relaxed eilandje. Veel is er niet te doen, maar goed om te snorkelen en wat boeken uit te lezen. Alleen net toen we ons geinstalleerd hadden in onze hangmatten maakten we kennis met onze buurvrouw. 'Ze had gehoord dat wij Nederlanders waren'. Deze oudere belgische vrouw was al een aantal maanden alleen aan het reizen. Ondanks dat we er niet eens een kwartje in hebben gegooid, begon ze meteen haar levensverhaal te vertellen. Met geen speld tussen te komen! En zo vertelde ze binnen 5 minuten dat:
- Haar 2e man geen stijve kon krijgen maar wel kon klaarkomen?!
- Deze man al 2 keer eerder getrouwd is geweest en zijn eerste vrouw zelfmoord heeft gepleegd door zijn probleem??!
- Zijn tweede vrouw gestorven is aan trombose en dat dat ook door zijn probleem kwam???!
- Deze zelfde man ook nog cystes kreeg aan zijn ballen en daarom gecastreerd moest worden????!
- Het verhaal nog niet af is omdat dezelfde man na de operatie besloot een vrouw te worden?????!
- Ze met haar laatste vriend een hemelse eerste 24 uur heeft beleefd, maar dat het uiteindelijk toch niks werd??????!
Right... je begrijpt dus we dat we dus zoveel mogelijk moeite gedaan om haar te vermijden. Maar ondanks dat hebben we nog veel meer andere verhalen van haar gehoord...
Na Gili Air hebben we de Perama boot genomen naar Flores. Met deze cruise zijn we naar een aantal onbewoonde eilandjes gegaan om te snorkelen en te wandelen en hebben we de Komodo dragons gezien. De Komodo dragon is een enorme hagedis die alleen rond de eilanden van Komodo voorkomt. Ze schijnen 60 soorten bacterien in hun mond te hebben. Een beet van deze beesten kan dus lijden tot bloedvergiftiging. De Komodo dragon 'gebruikt' deze bacterien om zelfs een buffel te doden. Het duurt ongeveer 2 weken voordat een buffel dan sterft aan zijn verwondingen. De dragon heeft een reukvermogen tot 2km en volgt de buffel tot deze dood neervalt.
Omdat de 'cruise' al redelijk prijzig was hebben we slaapplaatsen op het dek genomen. Prima te doen alhoewel je wel moest vechten om de matjes omdat daar te weinig van waren. Een ander dilemma was de franse familie met 3 kinderen aan boord. Je hebt altijd van die mensen die overal als eerste willen zijn. Nou, deze familie was daar kampioen in. Gingen wij met een bootje aan wal...dan waren zij als eerste. Als het eten geserveerd werd dan stonden zij als eerste in de rij. Je moest gewoon hartstikke snel zijn anders was het eten op. Maar de climax kwam toen de vader stenen ging gooien naar een Komodo dragon om deze beter op de foto te krijgen. Dom... omdat de dragons weleens mensen hebben aangevallen en zelfs een klein kind gedood! We hebben hem toch maar even uitgelegd dat dit niet zo slim is.
De cruise eindigde in Labuanbajo. Het stadje is zelf redelijk saai, maar het is omgeven met kleine eilandjes wat de aankomst met de boot heel bijzonder maakt.
 |
