Donderdag 2 november, 8.00 uur 's morgens: met de trein naar Xian. Een ritje van 36 uur dit keer... eitje voor inmiddels geoefende treinreizigers zoals wij! Dit keer nemen we een hard sleeper, waarbij er 6 in plaats van 4 bedden in een coupe zijn. Prima te doen, en met oordoppen in hebben we zelfs heerlijk geslapen. We deelden de coupe met 4 Chinese mannen, met wie we nog even ons Chinees hebben geoefend. Leuk dat ze dat vinden, en natuurlijk reuze interessant om de chinees-engelse vertaalboekjes in te kijken. Verder werd de reis nog (ongevraagd) opgeleukt door weer een paar nieuwe chinese gewoonten: haren kammen in het bovenste bed zodat Jessie ineens opschrok door een halve pruik die neerstreek op haar boek (het zag er gelukkig wel gewassen uit), baard electrisch scheren in de coupe (waarbij de stoppels dus gewoon op de grond vallen), met een stokje oorpeuteren en dat dan aan tafel afsmeren tijdens een gesprek (met Joris, die hierbij ernstige moeite had niet in lachen uit te barsten) en uiteraard het nagels knippen waarbij de cashewnootjes in het rond vliegen (maar dat waren we inmiddels al wel gewend).
Vrijdag rond 20.00 uur kwam het eindstation in zicht: Xian! Gelijk maar ingecheckt bij het Ludao Hostel vlakbij het station, waarbij we kennis konden maken met de beroemde (in de Lonely Planet dan) Jim Beam de manager, die inderdaad altijd lacht.
 Zaterdagochtend zijn we direct op weg gegaan naar Hua Shan, een groep bergen 120 km ten oosten van Xian (hoogste piek 2160 meter). Doordat we de bus eerst niet konden vinden (die bleek ondanks andere berichten toch maar 1 keer per dag te gaan) en de minibusjes pas vertrekken wanneer deze vol zijn, kwamen we pas rond 14.00 uur aan. Tja, in China moet je de verwachte reisrijd altijd verdubbelen... Met de wandelpas er flink in is het toch gelukt om in 3 uur naar de Noordpiek te lopen. De uitzichten zijn hier fantastisch, en als je dan 's nachts in een hotelletje bovenop die piek kan slapen zijn de vermoeide benen snel vergeten!
Zondagochtend bleken er ineens aanzienlijk meer chinese toeristen op de berg rond te lopen: het hotel lag precies naast de kabelbaan, een aangezien de gemiddelde chinese toerist het liefst geen meter zelf loopt was de rust dus ver te zoeken!
Na een dagje niksen en internetten was het dinsdag tijd voor de topattractie van Xian: de terracotta army. Dit 2000 jaar oude 'leger' van zo'n 7000 terracotta beelden is in 1974 opgegraven. Ieder beeld heeft een unieke gezichtsuitdrukking, wat het geheel best indrukwekkend maakt.
Woensdag was het tijd voor weer een grote muur: de stadsmuur van Xian. Deze muur van in totaal 14 km loopt om het oude centrum heen, en je hebt hier vanaf 12 meter hoogte prachtige uitzichten. Als echte Nederlanders hebben we fietsjes gehuurd en heerlijk (hobbelend over de keitjes) gefietst. Daarna nog even de beroemde Drum en Bell Tower en het moslimkwartier bekeken en dan: weer tijd voor een trein! Om 17.00 uur vertrekt onze boemel naar Chengdu, om daar 18 uur later aan te komen.
 |
