Donderdag 21 december: nadat alle aankopen zijn gedaan en alles naar Nederland is gestuurd (slechts 8,8 kg...) nemen we een taxi terug naar Danang iets ten noorden van Hoi An, om vanuit daar de trein naar Nha Trang te kunnen pakken. Eindelijk richting de echte warmte en het strand! Na een lange treinrit met kleine stoeltjes komen we om 21.15 uur aan in Nha Trang en duiken meteen ons bed in in een goedkoop maar prima hostel. De volgende dag voelen we buiten een heerlijke temperatuur (27 C), maar ook een licht briesje: windkracht 5! Een dagje strand betekende dan ook flink gezandstraald worden. Omdat Jessie nog steeds flink aan het hoesten was en snorkelen door het geringe zicht onder water niet leuk was, besloten we om maar geen eilandentour te maken en direct door te reizen naar Mui Ne. Daardoor zouden we ook Dalat, een klein stadje met prachtige omgeving in de bergen van Vietnam, moeten overslaan. Het was daar flink koud, dus het verlangen naar zon en strand gecombineerd met de al wekenlang aanhoudende kuchjes van Jessie, maakten het de juiste beslissing. Wel erg jammer, aangezien we in het noorden van Vietnam ook al Sapa hadden overgeslagen, een gebied dat bekend staat om de prachtige rijstvelden in de bergen. Weinig bergen voor ons dus in Vietnam, we hebben genoeg gehad van de kou!
 Mui Ne is een klein dorp aan de zuidkust met veel hotelletjes en bungalows. Op 1 tourtje na is er in de omgeving niets te beleven, wat het de perfecte relax-plek voor ons maakte. De stranden zijn niet te vergelijken met die in Thailand, maar de vele palmbomen en hangmatten bij onze bungalow maken heel wat goed!
Omdat ongeveer 10% van de vietnamese bevolking christelijk is, wordt kerst hier wel gevierd. Gek hoor, om met 30 graden tussen de (nep)kerstbomen te lopen en overal Jingle Bells te horen! Een echt kerstgevoel hadden we dan ook niet, maar we hebben zeker genoten en onszelf, samen met Dinusha en Machiel, lekker getrakteerd op een luxe etentje (6 euro p.p., schandalig duur hier!). Ook een klein dieptepuntje: achterop de motobike op weg naar ons kerstdiner, reden we langs een plek waar een dode vietnamees op de weg lag. Hij had zich niet aan de 'don't drink and drive' slogan gehouden. Geen fijn gezicht kunnen we melden. Want ook al zeg je tegen jezelf 'niet kijken', de nieuwsgierigheid wint het toch meestal... Voor het bezorgde thuisfront: wij zetten braaf de helmpjes op als we een motobike huren hoor!
Na 4 dagen slapen, lezen (gekopieerde boeken van Dan Brown voor zo'n 2,50 euro!), bruin bakken en lekker eten was het eindelijk pas weer tijd voor een klein beetje actie: de zandduinentour. Met een jeep inclusief chauffeur zijn we met Dinusha en Machiel op weg gegaan om een kijkje te nemen bij een waterval, floating village, witte zandduinen, rode zandduinen en een 'red canyon'. Door een beetje krappe tijdsplanning en een lekke band onderweg - die overigens binnen 10 minuten verwisseld was! - moesten we rennend door de canyon om nog op tijd te zijn voor de zonsondergang in de rode zandduinen. Helaas, net gemist... Maar mooi was het wel! En ondanks het feit dat het 'sandsliden' (op een stuk plastic naar beneden roetsjen) meer eindigde in zandhappen dan echt snel beneden zijn, was het een leuke dag.
Na zoveel actie besloten we om nog 1 dagje bij te komen. En zowaar: de eerste (bijna) hoestvrije dag! Waar een beetje relaxen al niet goed voor is... En dan is het toch echt tijd om te vertrekken richting Saigon om daar oud & nieuw te vieren.
|
